109

Gij zijt voorbij,

       maar duwt met zoveel sporen

in ons gezin, ons hert,

       onze herinnering

nu wij plots maar niet

       gehéél verloren.

Want alles

       wat eenelk van u ontving

aan zorg en warmte

        en vertedering

blijft allen

       onverliesbaar toebehoren.